บทที่ 1

“ฉันจะถึงไบรตันฟิลด์ในอีกสามชั่วโมงนะ นี่คุณไม่ควรจะมารับฉันที่สนามบินเหรอ”

แคทเธอรีน เลวินแต่งหน้าได้ไร้ที่ติ ชุดเดรสสีแดงเปลือยหลังของเธอรัดรูปแนบเนื้ออย่างยั่วยวน เนื้อผ้าขับเน้นหน้าอกอวบอิ่ม เอวคอดกิ่ว และสะโพกผายกลมกลึงของเธอให้เด่นชัด

ทันทีที่เธอก้าวเข้าไปในห้องรับรองพิเศษของสนามบิน ความงามอันโดดเด่นของเธอก็ดึงดูดทุกสายตาในห้องนั้นทันที

เธอเมินสายตาเร่าร้อนรอบกาย แล้วคุยโทรศัพท์ต่อ “อย่ามาพูดเลยน่า ฉันก็แค่จะไปช็อปปิ้ง...”

ยังไม่ทันจะพูดจบประโยค เธอก็ยิ้มบางเบาขณะวางสาย สายตาของเธอจับจ้องไปยังชายที่นั่งอยู่อีกฟากของห้องอย่างแม่นยำราวจับวาง

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคมคายและสมบูรณ์แบบ ทั่วทั้งร่างแผ่อำนาจความเยือกเย็นสูงส่งมาแต่กำเนิดซึ่งยากจะเพิกเฉยได้

ฟิลิป ฟอสเตอร์ ทายาทมหาเศรษฐีตระกูลฟอสเตอร์ และเป็นลุงของเจมส์ เวสต์ แฟนหนุ่มคนปัจจุบันของแคทเธอรีน

แคทเธอรีนเดินตรงเข้าไปหาเขา รอยยิ้มของเธอสดใสขึ้นในทุกย่างก้าว

เจตนาที่ไม่ปิดบังของเธอทำให้คนรอบข้างเข้าใจเป้าหมายของเธอได้ในทันที

ขณะที่เธอเข้าไปใกล้ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็รีบลุกขึ้นขวางทางเธอไว้ “ขอโทษครับ เจ้านายของผมกำลังทำงาน” เขาพูดอย่างคล่องแคล่วราวกับว่านี่เป็นเรื่องปกติที่เจ้านายของเขาต้องเจอ

“อย่างนั้นเหรอคะ” แคทเธอรีนลดสายตาลงเล็กน้อย กวาดตามองชายที่ยังคงจดจ่ออยู่กับแล็ปท็อป แต่รอยยิ้มยั่วยวนกลับปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ

เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้ชายที่ขวางทางแล้วกระซิบอย่างยั่วยวน “แต่ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อเจ้านายของคุณนี่คะ ฉันมาเพื่อคุณต่างหาก”

นิ้วของเธอไล้ไปตามลวดลายบนชุดสูทของเขาอย่างแผ่วเบา ลมอุ่นจากลมหายใจรดรินอยู่บนใบหน้าของเขา

ผู้ช่วยหนุ่มที่คุ้นเคยกับการรับมือสถานการณ์ต่างๆ แทนเจ้านาย ถึงกับหน้าแดงกับการจีบอย่างโจ่งแจ้งของแคทเธอรีน

เขาถอยหลังอย่างงุ่มง่าม พยายามรักษาสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วพูดตะกุกตะกัก “ผะ...ผมไม่รู้จักคุณ”

แม้จะชำนาญในการเบี่ยงเบนความสนใจจากหญิงสาวที่ชื่นชมเจ้านาย แต่เขากลับทำอะไรไม่ถูกเลยเมื่อเป็นเรื่องของตัวเอง

แคทเธอรีนหัวเราะเบาๆ แล้วหันความสนใจไปทางฟิลิป

ท่าทีผิดปกติของอเล็กซ์ทำให้ฟิลิปเงยหน้าขึ้นสบตากับแคทเธอรีนในที่สุด เขาชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะกลับมาสงบนิ่งอย่างรวดเร็วแล้วเบือนสายตาหนีอย่างเย็นชา

แม้ท่าทีจะเย็นชาและห่างเหิน แต่แคทเธอรีนก็ไม่ได้หวั่นเกรงแม้แต่น้อย

เธอหยิบนามบัตรออกจากกระเป๋าอย่างสง่างาม โน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อสอดมันลงในกระเป๋าเสื้อสูทของฟิลิป แล้วถามด้วยน้ำเสียงหวานหยด “เรามาทำความรู้จักกันหน่อยดีไหมคะ”

ขณะที่เธอโน้มตัวลง ส่วนเว้าส่วนโค้งอันน่าหลงใหลของเธอก็ยิ่งเด่นชัดขึ้น

“ไม่สนใจ” ฟิลิปตอบอย่างเย็นชา

“ไม่เป็นไรค่ะ” แคทเธอรีนสบสายตาเย็นชาของเขาด้วยแววตาที่ท้าทายและยั่วยวน “แค่ฉันสนใจก็พอสำหรับเราสองคนแล้ว”

หลังจากนามบัตรหายเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของฟิลิปจนมิดแล้ว เธอจึงยืดตัวตรง

เธอเดินเข้าไปหาอเล็กซ์ซึ่งเพิ่งจะตั้งสติได้ สายตาของเธอดูราวกับจะเกี่ยวเขาไว้ขณะที่เธอถาม “อยากจะ...แลกเบอร์โทรศัพท์กันไหมคะ”

ไม่รอให้อเล็กซ์ปฏิเสธ แคทเธอรีนก็ยื่นมือออกไปกุมมือของเขาที่ถือโทรศัพท์ไว้อย่างแผ่วเบา แล้วดึงมันออกจากมือของเขาโดยไม่ลังเล

สมองของเขาว่างเปล่า สูญเสียความสามารถในการต่อต้านไปโดยสิ้นเชิง ขณะที่แคทเธอรีนไม่เพียงแต่เอาโทรศัพท์ของเขาไป แต่ยังใช้นิ้วของเธอปลดล็อกมันด้วย

แคทเธอรีนกดเพิ่มเขาเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊กอย่างรวดเร็ว กดโทรออกไปยังเบอร์ของตัวเอง แล้วจึงคืนโทรศัพท์ให้พร้อมรอยยิ้มพึงพอใจ “ขอบคุณนะคะ ถ้าเจ้านายของคุณไล่คุณออกเพราะเรื่องนี้ โทรหาฉันได้เลยนะ บางทีฉันอาจจะ...ช่วยพูดให้คุณได้”

ขณะที่พูด สายตาของเธอก็เหลือบไปมองฟิลิปอย่างเย้าแหย่

แม้เธอจะไม่สามารถได้ข้อมูลติดต่อของฟิลิปโดยตรง แต่การมีข้อมูลของผู้ช่วยของเขาก็ทำให้เธอสามารถรับรู้เรื่องราวของเขาทางอ้อมได้

เมื่อแคทเธอรีนกลับไปนั่งลงที่อีกฟากของห้องรับรอง อเล็กซ์ก็หันไปหาเจ้านายด้วยความอับอาย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความจนใจ

ฟิลิปเพียงชายตามองอเล็กซ์แวบหนึ่งโดยไม่เอ่ยคำใด ก่อนจะหันกลับไปสนใจรายงานบนแล็ปท็อปของตน ทำราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเพียงสิ่งรบกวนไร้สาระ

แคทเธอรีนนั่งเท้าคางอยู่บนที่นั่งของตน พลางจ้องมองฟิลิปอย่างไม่วางตา

จู่ๆ เธอก็รู้สึกคอแห้งผากขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

เธอนึกถึงตอนอายุสิบเจ็ดที่เคยคลั่งไคล้ฟิลิปอย่างบ้าคลั่ง

ย้อนกลับไปตอนนั้น ต้องให้พ่อแม่ของเธออ้อนวอนอยู่หลายครั้ง แม่ของฟิลิปถึงได้ยอมอย่างไม่เต็มใจนักที่จะให้ฟิลิปมาเป็นครูสอนพิเศษให้เธอ

เพราะในแวดวงชนชั้นสูง เขาเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความฉลาดและรอบรู้

ระหว่างการสอนครั้งหนึ่ง ขณะที่เขากำลังช่วยเธอแก้โจทย์ข้อสอบ เธอก็เอ่ยถามอย่างลองเชิง “คุณฟอสเตอร์คะ เพื่อนหนูคนหนึ่งชอบคุณมากเลยค่ะ เธอเลยฝากมาถามว่าคุณชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอคะ”

ฟิลิปมองทะลุคำแก้ตัวตื้นๆ ของเธอและตอบกลับอย่างเลือดเย็นว่า “ไม่ใช่คนแบบเธอแน่ๆ”

ความอับอายในครั้งนั้นทำให้เธอรีบขอเปลี่ยนครูสอนพิเศษในทันที

ตอนนี้เป้าหมายของเธอคือฟิลิป—ซีอีโอคนปัจจุบันของโนวา ฟาร์มาซูติคอลส์ หนึ่งในสามกลุ่มบริษัทยาที่ใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งมีธุรกิจครอบคลุมทั้งยา แฟชั่น โรงแรม และความบันเทิง

เธอกังวลว่าเขาอาจจะจำเธอได้ แต่ดูเหมือนว่าความกังวลนั้นจะไม่จำเป็นเลย หลายปีที่ผ่านมา รูปลักษณ์ของเธอเปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย ประกอบกับการแต่งกายที่ผ่านการดูแลมาอย่างดี ทำให้เธอแทบจะกลายเป็นคนละคน

ที่สำคัญกว่านั้น ชายที่อยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจและมีผู้หญิงสวยๆ ห้อมล้อมอยู่ตลอดเวลา จะจดจำเด็กผู้หญิงที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาได้อย่างไร

รอยยิ้มขื่นขมผุดขึ้นบนใบหน้างดงามของแคทเธอรีน ขณะที่หัวใจเต็มไปด้วยความปวดร้าว

เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับฟิลิปอีกแล้ว แต่หนี้เลือดเมื่อเจ็ดปีก่อนยังคงแผดเผาอยู่ในใจเธอทุกวัน—ชาร์ล็อตต์ วิลสัน นำคนมาชิงสูตรยาของครอบครัวเธอไปและฆ่าพ่อของเธออย่างโหดเหี้ยม

แม่ของเธอพาเธอหนีไป แต่กลับถูกบีบให้จนมุมที่ริมหน้าผา รถทั้งคันพุ่งดิ่งลงไปในน้ำทะเลอันเย็นเยียบ

เพื่อช่วยชีวิตเธอ แม่ได้ใช้เรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายผลักแคทเธอรีนออกจากหน้าต่าง ส่วนตัวท่านเองก็จมดิ่งสู่ความมืดมิด...

คนพวกนั้นเชื่อว่าแคทเธอรีนจมน้ำตายไปแล้วจึงได้จากไป

ในตอนแรก เธอวางแผนที่จะใช้เจมส์ คู่หมั้นของชาร์ล็อตต์ในการแก้แค้น แต่เจมส์กลับไร้ประโยชน์เกินกว่าที่เธอคาดไว้

เพื่อให้ชาร์ล็อตต์ชดใช้หนี้เลือด แคทเธอรีนต้องการผู้สนับสนุนที่ทรงอิทธิพลยิ่งกว่าตระกูลวิลสัน—นั่นคือตระกูลฟอสเตอร์

ระหว่างขึ้นเครื่องบิน แคทเธอรีนและฟิลิปอยู่บนเที่ยวบินเดียวกัน

“ฉันเห็นประวัติของคุณแล้ว คุณชื่ออเล็กซ์ เกรย์ ใช่ไหมคะ” แคทเธอรีนมองตรงไปยังอเล็กซ์พร้อมส่งยิ้มกว้างอย่างยินดี

เมื่อเห็นสายตาที่ไม่ปิดบังของเธอ อเล็กซ์ก็รู้สึกเกรงๆ อยู่บ้าง

ขณะพูด สายตาอันอาจหาญของเธอก็เหลือบไปมองฟิลิปที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นระยะ

แต่ฟิลิปยังคงเย็นชาและไม่แยแส ไม่แม้แต่จะชายตามองเธอ

เมื่อสังเกตเห็นสุภาพบุรุษสูงวัยคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างฟิลิป แคทเธอรีนก็เปลี่ยนแผนทันที

เธอเดินเข้าไปหาชายชรา ขยิบตาอย่างใสซื่อแล้วอ้อนวอน “คุณลุงคะ ขอโทษนะคะ พอจะสลับที่กับหนูได้ไหมคะ พอดีว่าสามีของหนู... เรางอนกันนิดหน่อยน่ะค่ะ”

เธอเอียงศีรษะเล็กน้อย มองไปยังฟิลิป “ตอนนี้เขาก็เลยไม่ยอมคุยกับหนูเลย หนูอยากจะไปนั่งข้างๆ เขา...เพื่อง้อน่ะค่ะ”

ชายชราเหลือบมองสีหน้าเย็นชาของฟิลิปแล้วยิ้มอย่างรู้ทัน

“ได้สิจ๊ะ หนู” เขาลุกขึ้นยืนแล้วตบไหล่ฟิลิปเบาๆ เหมือนผู้ใหญ่ใจดี “พ่อหนุ่มเอ๊ย ผู้ชายเราต้องใจกว้างหน่อยสิ อย่าโกรธภรรยาไปเลยนะ เสียภรรยาสวยขนาดนี้ไปน่าเสียดายแย่!”

แคทเธอรีนนั่งลงข้างฟิลิปอย่างผู้ชนะ ในที่สุดเขาก็หันมามองเธออย่างเย็นชา “ผมบอกไปแล้วนี่ ว่าผมไม่สนใจคุณ”

“แต่ฉันก็บอกไปแล้วเหมือนกัน ว่าแค่ฉันสนใจคุณก็พอแล้ว” แคทเธอรีนตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ

ฟิลิปยังคงไม่ไหวติง “ผมมีแฟนแล้ว”

“ก็แค่แฟน ยังไม่ใช่ภรรยาสักหน่อย” แคทเธอรีนสวนกลับพลางขยับเข้าไปใกล้ หน้าอกอวบอิ่มของเธอเสียดสีกับต้นแขนของเขา

ลมหายใจของเธอเป่ารดต้นคอขณะที่เธอกระซิบชิดริมหูว่า “อีกอย่าง ฉันไม่ได้จะแย่งคุณมาจากแฟนของคุณสักหน่อยนี่คะ... ยังไงซะ ฉันก็สนใจแค่ร่างกายของคุณเท่านั้น”